Ewolucyjne role czasopisma medycznego ad 5
Odkąd Billings zebrał Index Medicus, pisarze użyli języka patologii, aby krytykować ogrom literatury. Jeszcze zanim badania medyczne dramatycznie rozszerzyły się po II Wojnie Światowej, Lancet donosił w 1935 roku o rosnącym blastomie dziennikarskim . Cztery lata później Sir Robert Hutchinson opisał ogromną proliferację, ten rosnący grzybopodobny wzrost , który zagroził społeczności medycznej witalność. Zamiast widzieć dusi naukę w swoich wydzielinach , Hutchinson przepisała dziennikarską kontrolę urodzeń . 4 Dzienniki pozostały nieprzypadkowe. Pod koniec XX wieku dzienniki musiały konkurować nie tylko ze sobą nawzajem, ale także z gazetami i innymi mediami. Jak zauważył Franz Ingelfinger w 1977 r. Medycyna stała się tematem nagłówków gazet . Nowe tematy zwróciły uwagę na czasopisma medyczne – debaty na temat polityki zdrowotnej i narodowych ubezpieczeń zdrowotnych, nadużycia, lobbingu na rzecz konkretnych grup interesów oraz zainteresowania edukacją zdrowotną . Rosnący rynek wiadomości medycznych dostroił dziennikarzy do aktualności ich treści. W 1969 r. Dziennik określił tę relację w swojej Regule Ingelfingera, polityce przeciwko publikowaniu wszystkiego, co już pojawiło się gdzie indziej. Inne czasopisma poszły w jego ślady. Ta zasada, w połączeniu z polityką embargo, doprowadziła do starannie przygotowanej choreografii produkcji, w której czasopisma medyczne i popularna prasa działają wspólnie i konkurencyjnie, aby wpłynąć na cykl informacyjny.
Nowe media również stawiają wyzwania. W latach sześćdziesiątych Narodowe Instytuty Zdrowia (NIH) eksperymentowały z Grupami Wymiany Informacji, pozwalając naukowcom komunikować się bezpośrednio ze sobą, wysyłając mimeografy do kolegów. Z grupy 32 badaczy biologii membranowej w 1961 roku program rozszerzył się do 3600 członków. 5 lat później. Wielu widziało w tym mechanizmie nieunikniony koniec czasopism medycznych. Były redaktor Lancet przepowiedział: Nadejdzie dzień, w którym czasopisma zostaną zastąpione jako środek publikacji nowych badań. 6 Ale NIH zamknął program w 1966 roku, z powodu niewystarczających środków na mimeografy i mailingi oraz obawy o brak sędziowania i nadmierny nacisk na priorytet.
Internet i inne technologie mediów społecznościowych umożliwiły nowe eksperymenty. Czasopisma o otwartym dostępie przesyłają autorom koszty publikacji, dzięki czemu wyniki badań mogą być swobodnie udostępniane na całym świecie. Blogi, listy dyskusyjne i kanały na Twitterze pozwalają każdemu uzyskać autorytatywny głos i coraz bardziej wpływać na to, co jest istotne jako informacja medyczna. Dziennikarze i blogerzy regularnie zajmują się ważnymi konferencjami medycznymi, nadając obiecujące odkrycia przed przekazaniem wyników badań do recenzji i publikacji. Wiele z tych pomijających czasopismo modeli potwierdza moralność, która kontrastuje z zaletami otwartego dostępu dzięki scentralizowanej sile i zyskom tradycyjnych wydawców. Optymalna rola czasopisma medycznego w tym środowisku pozostaje nieokreślona.
Przyszłość
Przez dwa stulecia czasopisma medyczne pośredniczyły w produkcji i rozpowszechnianiu wiedzy medycznej, a ich historie nierozerwalnie splatają się z historią systemu medycznego.
[więcej w: autyzm terapia, terapia manualna, leczenie depresji ]