ROZNICOW ANIE ZABURZEN CHARAKTERU Braki

ROŻNICOW ANIE ZABURZEŃ CHARAKTERU Braki charakteru podpadały od wieków pod kompetencję wychowawców i moralizatorów. I w naszych czasach w wielu środowiskach lekarskich i nie- lekarskich rozpatruje się zagadnienie ubytków charakterologicznych raczej ze stanowiska obyczajowo-etycznego, a nie psychopatologicznego. W rozpowszech- nionym u nas mianownictwie wszelkie niedociągnięcia i braki charakteru zali- czano do psychopatii, nie licząc się z ich pochodzeniem. Wskutek tego w jednej . klasie znalazły się typy różnorakie, które łączy tylko bardzo powierzchownie zakwalifikowana nieprawidłowość charakteru. I tak pod nazwą psychopatii rozumie się częstokroć: 1. Ludzi zdrowych, których zdeprawowało środowisko. Nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że ta kategoria rzekomych psychopatów nie należy w ogóle do medycyny, nie ma tu bowiem nic chorobliwego w znaczeniu. pathos. Nie ma tu również zaburzenia, ponieważ pojęcie to zawsze sugeruje patologię. Ludzie środowiskowo zepsuci obchodzą nas psychiatrów tylko ze względu na koniecz- ność różnicowania, np. w orzecznictwie sądowo-psychiatrycznym; wówczas po wyłączeniu wszelkich możliwości rozpoznajemy stan zdrowia psychicznego (eunoia). Zaliczanie tych produktów demoralizacji środowiskowej do psycho- patii jest takim samym błędem logiki medycyny, jak zaliczanie analfabetów do niedorozwoju umysłowego. W przypadkach tych upośledzenie sprawności inte- lektualnej lub charakteru jest wprawdzie nabyte, jednakże w lekarskiej syste- matyce zaburzeń charakteru nie ma dla nich miejsca. Te wytwory zaniedbania środowiskowego należą do psychologii wychowawczej, pedagogiki, socjologii i etiologii. W mianownictwie psychiatrycznym pojawiły się na ich oznaczenie dwa miana: socjopatia i socjoza (sociosis). Nazwy te, pod względem filologicznym nie bardzo poprawne, nie zdobyły sobie dotąd praw upowszechnienia. [przypisy: , olejek arganowy do włosów, stomatologia Kraków, olej lniany ]