Charakteropatia

Ten typ charakteropatii odgrywa w praktyce szczególnie ważną rolę wskutek swojego niekiedy łudzącego podobieństwa do zwykłego obrazu psychopatii. Dotyczy te zwłaszcza tych przypadków, w których objawy neurologiczne są zaznaczone tylko jako nieznaczne ślady lub w ogóle klinicznie nieuchwytne. Zaburzenia charakterepatyczne mogą być następstwem zarówno postaci śpiączkowej, jak i hiperkinetycznej nagminnego zapalenia mózgu. Cechy charakteropatyczne tych przypadków. Autorzy szwedzcy stoją na stanowisku, że zasadniczo wszystkie przypadki ciężkich psychopatii dziecięcych, zwłaszcza te najtrudniejsze do prowadzenia, odznaczające się impulsywnością, należy podejrzewać po- chodzenie postencefalityczne, nawet gdy ani wywiady, ani badanie neurologiczne nie dają nam w tym kierunku żadnych pewnych przesłanek. W przypadkach tych przypuszcza się, że zapalenie mózgu mogło przebiegać poronnie, kryjąc się pod obrazem banalnej grypy lub innej sprawy gorączkowej; którą dziecko mogło przebyć niepostrzeżenie, nie kładąc się nawet do łóżka. Skądinąd wiemy                 zaś że nawet po cięższym przebiegu śpiączkowego zapalenia mózgu pozostałości neurologiczne mogą być bardzo nikłe lub nawet niestwierdzalne. Mimo że nie dochodzi w tych przypadkach de wytworzenia się wykształconego obrazu parkinsonizmu, zmiany charakterepatyczne mogą być bardzo wybitne. Nie musi więc zachodzić równoległość między rozmiarami szkód neurologicznych a ciężkością charakteropatii, Zagadnienie te wymaga jeszcze dalszych usilnych badań patofizjologicznych. Zwłaszcza elektroencefalografia być może rzuci światłe na trudne zagadnienie rozpoznania różnicowego, które w chwili obecnej zdane jest tylko na sprawdziany klinicznopsychologiczne. Zagadnienie charakteropatii ma ogromne znaczenie w psychiatrii społecznej oraz sądowej, Stany te bowiem bardzo częste, chociaż nie zawsze  w każdym razie nie zawsze w stopniu, wybitnym przebiegają z obniżeniem uczuciowości wyższej. Nawet jeżeli uczuciowość wyższa jest zachowana, skłonność tych osobników de przestępstw jest ogromna wskutek ich popędliwości. Nierzadko afekt pat elegiczny popychający charakteropatę de działań doprowadza de tak znacznego zwężenia pola świadomości, a nawet de zamroczenia, że po popełnieniu czynu pozostaje całkowita, lub niemal całkowita niepamięć. U ludzi tych spotkać można i dłuższe, nawet wielodniowe stany zamroczenia, niczym istotnym nie różniące się Od takichże zespołów na tle padaczkowym. [więcej w: leczenie depresji, poznań psychiatra, integracja sensoryczna warszawa ]