Ewolucyjne role czasopisma medycznego cd
Przy wyborze tematów do redakcji redaktorzy oceniają, co powinni wiedzieć lekarze i decydenci. Doniesienia o botaniźmie i historii naturalnej, niegdyś istotne dla praktyki medycznej, zniknęły, zastąpione przez takie tematy, jak epigenetyka i farmakogenomika. Czasami redaktorzy wykluczają tematy. Na przykład czasopismo wielokrotnie odmawiało przyznania homeopatii i innym alternatywom terapeutycznym uznania, które byłoby wesoło rozszerzone na legalne przedsiębiorstwo (1877, 1979a). Częściej śledzą oni medycynę daleko od danych klimatologicznych, które pojawiały się regularnie w 1812 r., Po obawy o degenerację i samobójstwa rasowe w 1912 r. (1912b), a także o skutki zdrowotne zagrożeń środowiskowych (1966a), wojna nuklearna (1986) i globalne zmiany klimatyczne (1989). Joseph Garland, który nadzorował ekspansję czasopisma na międzynarodowe forum, uważał, że czasopisma i ich artykuły redakcyjne nie muszą koniecznie ograniczać się do tematów związanych z medycyną, o ile są to te, w których czytelnik ma lub może być zainteresowany (1952 r.) ). Kolejni redaktorzy zgodzili się, twierdząc, że decyzje redakcyjne muszą uwzględniać filozofię, politykę, ekonomię, pedagogikę i inne społeczne aspekty opieki zdrowotnej (1977) oraz że czasopisma medyczne muszą zawierać ekspozycję i dyskusję o ważnych kwestiach, które obejmują nawet pośrednio , zdrowie i medycyna (1999a). Ta ambicja uczestniczenia we współczesnych debatach społecznych i politycznych znajduje odzwierciedlenie w zaangażowaniu Dziennika w reformę służby zdrowia.
Mediacja czasopisma między nauką biomedyczną a społecznym kontekstem opieki zdrowotnej pokazuje inną rolę czasopism medycznych: definiowanie zawodu lekarza jako społeczności społecznej i moralnej. Pierwsi redaktorzy czasopisma uznali, że ogólne czasopisma medyczne dostarczają więzi związku i współczucia między członkami naszego zawodu, czego nic innego nie może dostarczyć (1865). Czasopisma stanowią forum dla wiadomości, ogłoszeń i nekrologów społeczności o wzorach postępowania zawodowego. Takie efemerydy często przekazują ważne normy praktykującym lekarzom. Kiedy zatonął Titanic, redakcje świętowały chirurgów okrętowych, którzy zginęli na swoich posterunkach: Bohaterstwo tych dwóch lekarzy, choć nie więcej niż ich uznany obowiązek, jest godnym powodu dla wdzięczności i wdzięczności dla profesji, której byli i dla których ideały były tak lojalnie prawdziwe (1912a).
Czasami Dziennik publikował dzienniki podróży, od wznoszenia przez Jacoba Bigelowa Mount Washington w 1816 roku do norweskich wakacji Cecila Austina w 1909 roku. Takie relacje podkreślały, że lekarze, nawet w czasie wolnym, byli ludźmi nauki, zwracającymi uwagę na geologię, botanikę, zoologię i antropologię miejsca, które odwiedzili. Ślady tego gatunku widać na zdjęciach opublikowanych dzisiaj przez lekarzy. Choć używane przede wszystkim do wypełnienia pustej przestrzeni (1999c), odzwierciedlają tożsamość i aspiracje wspólnoty czytelników. Podejmowane przez lekarzy mieszkających w odległych lokalizacjach, odzwierciedlają również globalizację czasopisma i nauk medycznych.
Czasopisma medyczne od czasu do czasu wyraźnie koncentrują się na normach wspólnotowych
[przypisy: zabiegi ambulatoryjne, badania z krwi na nerki, oddział dzienny psychiatryczny ]