Zdolności ejdetyczne

Liefmann, opierając się na najnowszym piśmiennictwie i własnych badaniach, potwierdził istnienie  zjawisk. Właściwości te bardzo rzadko wpływają korzystnie na postępy szkolne uczniów, chyba że się ich specjalnie w tym szkoli. Zdolności ejdetyczne z biegiem lat zanikają, tak że po dojrzewaniu można je spotkać tylko wyjątkowo. Obrazy ejdetyczne u jednych bywają nieruchome, u drugich natomiast bywają chwiejne, zdolne do ruchu, nawet czasem zależne od woli dziecka. Jednakże z licznych innych badań, które przeprowadzono masowo w rozmaitych krajach, również w Polsce, zdaje się wynikać, że przy tych zjawiskach chodzi raczej o nieporozumienie lub może o nieszczere opisy przeżywanych przez dzieci wyobrażeń pochodnych. Pomijając już sam absurd zawarty w przypuszczeniu, że co trzecie dziecko miałoby halucynować, podnieść trzeba zasadniczą różnicę między obrazami ejdetycznymi a omamami wzrokowymi. Obrazy ejdetyczne mianowicie mają się poruszać wraz  z gałkami ocznymi. Gdyby nie ta cecha, ejdetycy łatwo mogliby podobno paść ofiarą pomyłki i widziane obrazy wziąć za rzeczywistość. Zjawiska ejdetyzmu niektórzy stwierdzali zresztą również w zakresie słuchu. Dla poparcia tezy, że ejdetyzm istnieje, powoływano się na twierdzenie, iż małe dzieci nie doznają w zakresie wrażeń wzrokowych obrazów, czyli kontrastów następczych (tzw. powidoków) podobno właśnie dlatego, że w to miejsce przeżywać mają obrazy ejdetyczne. Zachodzi tu obawa,    że badane dzieci poddawano sugestiom tak, że zeznawały to, co badacze pragnęli od nich usłyszeć. Jednym z argumentów rzekomo  przemawiającym za istnieniem ejdetyzmu ma być nawet częstość pseudologii fantastycznej u dzieci, opierającej się jakoby na nieodróżnianiu wyobrażeń spostrzegawczych od pochodnych. Psychiatrzy amerykańscy zwracają uwagę na trudności, na jakie natrafia się przy badaniu Murzynów, których wyobrażenia odznaczają się podobno wybitną plastycznością, łatwo wówczas o pomyłkę. gdyż takie plastyczne wyobrażenia można wziąć mylnie za omay, opierając się na nowszym piśmiennictwie psychologicznopsychiatrycznym, uważa, że zjawisk ejdetycznych w dawnym rozumieniu w ogóle nie ma i że należałoby miano to skreślić ze słownika psychiatrycznego. [hasła pokrewne: homilopatia, zespół abstynencyjny leczenie domowe, przeglądarka internetowa skierowań do sanatorium, lek bez recepty na uspokojenie ]