Heboidzi Psychopaci tego typu mają w sobie coś infantylnego. Nie ma dla nich poważnych zagadnień życiowych. Ich natura kpiarska, niepoważna, wesołkowata naraża ich na trudności życiowe. Chociaż otoczenie bawi się ich kosztem, nie są lubiani, gdyż ich łączność afektywna z otoczeniem jest powierzchowna. Odznaczają się oni samolubstwem i skłonnością do hipochondrii. Dla cierpień drugich ludzi, nawet najbliższych, nie okazują jednak głębszego współczucia. Typy te nie są zjawiskiem społecznie pożądanym, gdyż w stosunku do środowiska wykazują daleko posuniętą przekorę, lubi...
Ten typ charakteropatii odgrywa w praktyce szczególnie ważną rolę wskutek swojego niekiedy łudzącego podobieństwa do zwykłego obrazu psychopatii. Dotyczy te zwłaszcza tych przypadków, w których objawy neurologiczne są zaznaczone tylko jako nieznaczne ślady lub w ogóle klinicznie nieuchwytne. Zaburzenia charakterepatyczne mogą być następstwem zarówno postaci śpiączkowej, jak i hiperkinetycznej nagminnego zapalenia mózgu. Cechy charakteropatyczne tych przypadków. Autorzy szwedzcy stoją na stanowisku, że zasadniczo wszystkie przypadki ciężkich psychopatii dziecięcych, zwłaszcza te najtrudniejs...
Teorię obwodową porzucono na rzecz ośrodkowej, w myśl której schemat ciała tworzy się i utrwala stopniowo przed amputacją i zdolny jest przetrwać po okaleczeniu trwa on również w marzeniu sennym Jako tworzywo dawnych przeżyć. Przeżycie fantomowe nie powstaje w przypadku przecięcia splotów, ponieważ nawet w stanach zupełnego znieczulenia pewne percepcje istniejącej kończyny docierają do świadomości, np. ze strony nerwów okołotętniczych. Zdaniem Mikoreya fantom zdaje się być antycypacją metaneurologiczną; przemawiają za tym przypadki istnienia fantomu u ludzi, którzy urodzili się bez jed...
