Mutacje Somatic HIF2A w funkcjonowaniu w zespole łożyska z czerwienicą AD 2

W tym badaniu zidentyfikowaliśmy dwie nowe mutacje somatycznego wzmocnienia funkcji w HIF2A w wielu nowotworach od dwóch pacjentów, u których stwierdzono paragangliomę (i somatostatinoma w jednym z dwóch) związanych z czerwienicą. Te szczególne mutacje zakłócają hydroksylację prolilu HIF-2. i, z kolei, rozpoznanie przez białko VHL, powodując ubytek ubikwitynacji i degradacji HIF-2 .. Ponieważ zmutowane białka HIF-2. mają dłuższy okres półtrwania niż białka typu dzikiego, cele znajdujące się poniżej HIF-2., w tym erytropoetyny, są regulowane w górę, co prowadzi do czerwienicy. Nasze odkrycia sugerują, że prezentacja kliniczna u tych pacjentów może reprezentować zespół zainicjowany przez mutacje zyskujące funkcję w HIF2A. Opisy przypadków
Pacjent
Tabela 1. Tabela 1. Wiek podczas prezentacji, charakterystyka kliniczna i wartości laboratoryjne pacjentów. Rysunek 1. Rycina 1. Wyniki histopatologiczne, ekspresja genów, mutacje i sekwencjonowanie peptydów w próbkach pobranych od pacjentów. Panel A przedstawia wyniki histopatologiczne paraganglioma (subpanel a, hematoksylina i eozyna) i somatostatinoma (subpanel b, hematoksylina i eozyna) i pozytywne barwienie immunohistochemiczne dla somatostatyny (podpanel c). Paragangliomy były dobrze zakapsułkowane, lite i różowawe w kolorze jasnobrązowym. Masy składały się z dużych komórek wrzecionowatych i okrągłych komórek z wybitnymi jądrami i ziarnistą cytoplazmą. Niektóre komórki miały duże, nieregularne i hiperchromatyczne jądro z dużymi jąderkami. Komórki nowotworowe były rozmieszczone w gniazdach lub wykazywały wzór rozmytego wzrostu i wydawały się być osadzone w bogato unaczynionym zrębie. Ponadto analiza immunohistochemiczna wykazała pozytywne wybarwienie chromograniny A (NeoMarkers) i synaptophysin (Invitrogen). Barwienie MIB-1 (Dako) było słabe, co jest zgodne z niskim wskaźnikiem proliferacji. Neuroendokrynowa somatostatinoma dotyczyła ściany dwunastnicy i składała się z okrągłych, jednorodnych komórek z małymi, zwartymi jąderkami i niewielką cytoplazmą. Komórki były rozmieszczone w gniazdach i sznurach, które infiltrowały blaszkę właściwą i powierzchowne mięśnie. Komórki te barwiono na chromograninę A, synaptofizynę i receptor somatostatyny. Panele B, C i D przedstawiają dowody pseudohipoksycznego przekazywania sygnału i mutacji HIF2A w próbkach nowotworowych od pacjentów. Panel B przedstawia ekspresję ilościowego informacyjnego RNA (mRNA) czterech genów związanych z hipoksją – EDN1, EPO, GLUT1 i VEGFA – ocenianych za pomocą ilościowego testu reakcji łańcuchowej polimerazy w dwóch próbkach nowotworu od Pacjenta (P1.T1 i P1.T2 ) i jedną próbkę od Pacjenta 2 (P2.T), a także w normalnej próbce rdzenia nadnerczy stosowanej jako kontrola (NM). Paski T wskazują błędy standardowe
[więcej w: anatomia palpacyjna, polcortolon, lewomepromazyna ]